In onze moderne samenleving lijkt het wel alsof we altijd onderweg zijn naar ergens anders. We rennen van de ene verplichting naar de andere, proberen zoveel mogelijk te doen in zo weinig mogelijk tijd. En in die constante to do-modus vergeten we soms om even stil te staan, om te ademen, om te rusten. En dan sluipt het langzaam in je lichaam en geest: opgebrand zijn.
Moeheid en opgebrand zijn, het zijn termen die we allemaal maar al te goed kennen. Het zijn gevoelens die binnensluipen, als een stille schaduw die je meetrekt zodra je wakker bent. Je verstopt hem zo veel mogelijk voor de buitenwereld. En wanneer je de vraag krijgt: ‘’Hi, hoe gaat het met je?’’, zeg je standaard: ‘’Ja, druk hè’’. Maar als je thuiskomt, voel je vooral dat je uitgeput bent.
De kleine tekenen
Het begint vaak met kleine tekenen en symptomen. Misschien merk je dat je steeds vaker naar bed gaat met het gevoel alsof je eigenlijk nog een hele dag nodig hebt om bij te komen. Of misschien begin je jezelf steeds vaker af te vragen waar al die energie naartoe gaat, waarom je jezelf zo uitgeput voelt terwijl je eigenlijk niets bijzonders hebt gedaan.
Het is een stille strijd, omdat we het vaak niet durven te uiten. We zijn bang om als zwak gezien te worden, om toe te geven dat we het eigenlijk niet meer kunnen bijbenen. Dus blijven we doorgaan, we blijven glimlachen en doen alsof alles oké is, zelfs als we van binnen op instorten staan.
We vergelijken onszelf met anderen, zien hoe zij schijnbaar moeiteloos door het leven gaan, en vragen ons af waarom het ons niet lukt. Maar wat we niet zien, zijn de verborgen worstelingen van anderen, de momenten waarop ook zij zich overweldigd en uitgeput voelen.
Het opgebrande gevoel doorbreken
Het is belangrijk om te erkennen dat moeheid en opgebrand zijn, geen tekenen van zwakte zijn. Het zijn natuurlijke reacties van ons lichaam en geest op de eisen die aan ons gesteld worden. En net zoals we voor onze fysieke gezondheid zorgen door goed te eten en te bewegen, moeten we ook voor onze mentale gezondheid zorgen door rust te nemen en grenzen te stellen.
Soms betekent dat ‘Nee’ zeggen tegen extra taken op het werk, of een avondje rustig thuis doorbrengen in plaats van uit te gaan. Soms betekent het ook om hulp vragen, om toe te geven dat we het even niet alleen kunnen. En dat is helemaal oké.
Dus laten we stoppen met het verbergen van onze moeheid achter een glimlach. Laten we stoppen met het streven naar perfectie en in plaats daarvan streven naar balans en welzijn. Laten we elkaar steunen en begrip tonen, wetende dat we allemaal weleens worstelen met deze stille strijd van moeheid.
En laten we vooral niet vergeten om af en toe gewoon even te stoppen, te ademen, en te rusten. Want alleen zo kunnen we de energie vinden om weer verder te gaan, om de uitdagingen van het leven aan te kunnen met een heldere geest en een gezond hart.
Kom je er zelf niet uit?
Plan dan een vrijblijvend oriëntatiegesprek met een van onze coaches.
